Γεια σας!

[Leonidas__]

Σας χαιρετώ!

Είμαι ο Λεωνίδας, καινούργιος στην παρέα, καινούργιος και στα μηχανοκίνητα δίκυκλα...

Θυμάμαι όταν ήμουν στο λύκειο και ανέβαινα τα βουνά των Σερρών με το ποδήλατο μου (ήμουν σε ομάδα MTB) συχνά έβλεπα στα ίδια μονοπάτια τους εντουράδες να ανεβαίνουν...

Μου έκανε εντύπωση όταν τους πετύχαινα στις γούρνες σταματημένους να στάζουν ιδρώτα όπως και εγώ... "Μα και αυτοί κουράζονται!?!", διερωτώμουν...

Είναι αλήθεια πως η μηχανή τότε ήταν κάτι το μυστηριώδες για εμένα... οι φορές που είχα ανέβει σε μηχανάκια μετρούνταν στα δάχτυλα του χεριού... και περισσεύαν δάχτυλα... αλλά ήταν ένα όνειρο που πάντα είχα, η δική μου μηχανή...

Τέλειωσε το λύκειο, έγινα 18... και την επόμενη μέρα πήγα στην εφορία να βγάλω ΑΦΜ... μόλις η υπάλληλος είδε ότι την προηγούμενη είχα γενέθλια... γελώντας με ρώτησε... "Για δίπλωμα, ε;" ... δε χρειαζόταν να της απαντήσω, το χαμόγελο μου ήταν μέχρι τα αυτιά... είναι ωραίο να γίνεσαι 18... μια φορά γίνεται αυτό...

Το δίπλωμα όμως ήταν για αυτοκίνητο... εύκολα το έβγαλα και σύντομα βρέθηκα με αυτοκίνητο...

Από εδώ και πέρα η μόνη "επαφή" που είχα με αυτά τα μυστηριώδη δίκυκλα ήταν όταν μου κόρναραν από τις νεκρές γωνίες... καθώς το αυτοκίνητό μου όδευε προς τα επάνω τους!

Πέρασαν τα χρόνια... και έφτασε αυτό το καλοκαίρι... τον Ιούνιο είχα εξεταστική στη σχολή μου... ίσως η προτελευταία που δίνω... καθώς έχω σχεδόν τελειώσει... ήταν Τρίτη η μέρα που έδινα το τελευταίο μάθημα και καθώς έφευγα από τη σχολή... σκεφτόμουν τι καινούργιο μπορώ να κάνω αυτό το καλοκαίρι...

Εκείνη τη στιγμή πέρασα έξω από μια σχολή οδηγών... απέξω ήταν παρκαρισμένη μια μεγάλη κίτρινη μηχανή... Honda η μάρκα... "Τώρα αυτή είναι γρήγορη ή αργή;" σκεφτόμουν...

Σαν αστραπή ήρθε η ανάμνηση από τα βουνά που ανέβαινα μικρός... σα να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα... θυμήθηκα το παιδικό μου όνειρο... "Γιατί όχι;" σκέφτηκα...

Φαντάστηκα τον εαυτό μου πάνω στη μηχανή και μπήκα στη σχολή οδηγών...

Την επόμενη μέρα έκανα τα χαρτιά για το δίπλωμα... ένιωθα μια ιδιαίτερη συγκίνηση... αλλά δεν ήμουν σίγουρος γιατί...

Δεν ήξερα αν αυτό που πήγαινα να κάνω θα μου άρεσε ή όχι... δεν είχα άποψη... αλλά ήμουν αποφασισμένος να το κάνω... ήμουν αποφασισμένος να αγοράσω και μηχανή... όμως ποιά; Για πρώτη φορά άρχισα να κοιτάω τα μηχανάκια και τις μηχανές που γυρνούσαν στους δρόμους...

Ένας φίλος πρότεινε σκούτερ... όταν του είπα για τα λεφτά που είχα διαθέσιμα... μου πρότεινε αυτά τα τρίκυκλα που τα οδηγάς και με δίπλωμα αυτοκινήτου... μόλις τα είδα... δεν... ήταν ξενέρωτα πραγματικά!

Μια φίλη μου μιλούσε για το πάθος που έχει με τις μηχανές... και πόσο τις αρέσουν οι Harley Davidson και οι BMW...

Τις πρώτες ήδη τις ήξερα... όμως είπαμε να γίνω μηχανόβιος αλλά όχι και τόσο! ... η BMW βγάζει και μηχανές;! ...

Την επόμενη ήμουν στον αντιπρόσωπο... στην είσοδο ήταν παρκαρισμένη η μηχανή που έμελλε να κάτσει τελικά κάτω από τα πόδια μου... και να φανταστείτε δεν πίστευα στον έρωτα με την πρώτη ματιά!

Την είδα, την ξανά είδα, πήρα προσπεκτ και προσφορά... είδα και τα άλλα μοντέλα... και έφυγα γεμάτος όνειρα...

Μόλις γύρισα στο σπίτι μπήκα στο ίντερνετ να ψάξω σχετικά με αυτή τη μηχανή... ένας φίλος κάτοχος BMW μου πρότεινε την παρέα σας... διαβάζοντας όλα αυτά που ήταν γραμμένα εδώ... διαπίστωνα πως αυτές οι GS έχουν κάτι το ιδιαίτερο... και σιγά σιγά το αποφάσιζα...

Είναι η αλήθεια πως επηρεασμένος από την εμπειρία μου στα αυτοκίνητα (είχα οδηγήσει πολλά, αργά, γρήγορα, πιο γρήγορα...) σκεφτόμουν και τα μεγαλύτερα GS...

Όμως, και συγχωρείστε με οι μεγάλοι... σαν την ομορφιά της μικρής δεν είχε! Και το αποφάσισα...

Βέβαια δίπλωμα για μηχανή δεν είχα ακόμα... και δεν ήξερα καν να οδηγώ μηχανή (ένα μάθημα είχα κάνει όλο και όλο με το δάσκαλο)... αλλά στην αντιπροσωπεία υπήρχε ένα μοντέλο και την ήθελα... δεν θα άντεχα να περιμένω μέχρι το Σεπτέμβρη για άλλη, αν την έχανα...

Και την αγόρασα... δε θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα που ένιωσα καθώς έφευγα από την αντιπροσωπεία... λίγο φόβο, λίγο ενθουσιασμό και ένα τεράστιο χαμόγελο που πήρε ώρες για να σβήσει...

Πω πω είναι βαριά...! Σκεφτόμουν όταν ανέβηκα και έβαλα πόδι κάτω... αλλά καθώς ξεκίνησε να τσουλάει... την ένιωσα σαν το ποδήλατο μου...

Μετά από μερικές μέρες πέρασα με επιτυχία και τις εξετάσεις για το δίπλωμα... και από τότε κάθε μέρα που περνάει νιώθω σα να ήμουν πάντα πάνω σε μια μηχανή...

Δίκιο έχει καποιος που έγραψε εδώ... "Κάποιοι λένε ότι είναι σίδερα αλλά..."

Αυτή λοιπόν είναι η G650 GS μου


Χαίρομαι και πάλι που σας γνωρίζω, έστω και πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή... και να είμαστε πάντα όρθιοι!

Λεωνίδας, μηχανόβιος 1.050 χιλιομέτρων