Κυνηγώντας τη Dommie...

[Uriah Heep]

Απογοητευμένος, σαν μαραμένος μαϊδανός που ξεχάστηκε στο ψυγείο, άνοιξα για πολλοστή φορά τις αγγελίες στο car.gr...
“Άντε να δούμε τι ...δράκους θα διαβάσουμε κι αυτή τη φορά!” σκέφτηκα.
“Ξέρω, ξέρω... όλες με 35.000 χλμ, 20ετίας, κλεισμένες σε γκαράζ, ευλαβικά συντηρημένες με δοξαστικές ψαλμωδίες των Αγίων Θεοδώρων, αλλαγές λαδιών με το φιλοικτίρμον τροπάριο της Κασσιανής και ρεγουλάρισμα βαλβίδων με τ΄απολυτίκια των Τριών Ιεραρχών από το cd της μονής Βατοπεδίου... Τα γνωστά!” ξανασκέφτηκα.
Άνοιξα, με τη βαρεμάρα κλητήρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, το section ΝΧ Dominator, για 4η φορά την περασμένη Τρίτη, ήπια μια γουλιά από το εξαιρετικό νεπαλέζικο τσάι μου κι έμεινα κάγκελο!
.
.
...Ήταν εκεί! Εμφανίστηκε πριν από 7 λεπτά...
Αμερικάνα, απέριτα κομψή, δυναμική, σοβαρή, με μιά αναβλύζουσα μπρουταλιτέ εξ αιτίας των hot αξεσουάρ που φορούσε...
.
...κάνοντας την “χαμένη” Dommie του Νοεμβρίου, να φαντάζει σαν ταλαιπωριμένη γκαρσόνα της γιορτής κρασιού Νέας Αγχιάλου!
Διαμένουσα στην Πάτρα κλπ κλπ
Τα σχόλια περί αβάδιστης, παρθένας, σπίτι-κατηχητικό, κατηχητικό-σπίτι, θέλανε ξεχωριστή έρευνα...
“Αυτό το κορμί δεν το χάνω με τίποτα...” σκέφτηκα, άσχημα τσιμπημένος με τη μικρή!
Πήγα στην τουαλέτα και ξύρισα το μούσι. Εκείνες οι άσπρες τρίχες στο πηγούνι με φορτώνανε χρόνια αδίκως... Άλλωστε, το 'χα αφήσει γιατί πήγαινα για γκουρού...
...αλλά με κόψανε στα θαύματα...
Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη ικανοποιημένος, γέμισα ένα ποτήρι με Νεγκόσκα Γουμένισσας και σήκωσα το τηλέφωνο.
“Μόλις διάβασα την αγγελία σας για μία Dommie εξ Αμερικής... κλπ κλπ. Πόθεν τεκμέρεται το ...αβάδιστον της δεσποινίδος?”
Τα στοιχεία ήταν καφτά! Το 'χω ξαναζήσει το έργο... Η καρδιά άρχισε να χτυπά σαν τα κρουστά του Ουαγκαντούγκου!
Κατεβάζω το ποτήρι άσπρο πάτο... ψάχνοντας το τηλέφωνο του Βασίλη (Vaska).
Ξαναγεμίζω το ποτήρι και πληκτρολογώ τον αριθμό...
“Βασίλη, εδώ Uriah Heep! Kαίγομαι θέλω τη βοήθειά σου...


Συνεχίζεται....