Ηράκλειο Κρήτης - Κοπεγχάγη Δανία, Απρίλιος 1995 - Ημερολόγιο

[Michael Chatzilias]

Τρίτη πρωί 07.55 4 Απριλίου 1995

Και τώρα πια σέρνω την μηχανή στο Autobahn, και τα φορτηγά κορνάρουν..
Τα άκρα μου σκίζονται από την παγωνιά, ενώ από την πίεση τα παπούτσια πλέον έχουν ανοίξει μπροστά και η φτέρνα πατάει άσφαλτο...

Εκτελώ ένα συνδυασμό να σέρνω και να οδηγάω...ίσα να πάει με 30 χλμ, και ίσα να σέρνω...

Συνειδητοποιώ ότι ο μαύρος μου σάκος είναι ακόμη στην πίσω θέση, μου είναι άχρηστος πλέον...όλα μέσα είναι βρεγμένα...είχα και έναν χάρτη, άλλη ώρα σκέφτομαι...

Καβαλάω, τρίβω το στέρνω, γύρω στο τιμόνι, ίσως να είναι το μυαλό που οδηγάει...ξεκαβαλάω, σύρω...λόφος και δεν αντέχω....

Σύρω, αλλά κατεβάζω παγωμένο αέρα και αισθάνομαι τα πνευμόνια παγωμένα...τί ωραία όταν αισθανόμουν τον παγωμένο αέρα στο δάσος της Δανίας όταν πήγαινα για τρέξιμο, εκεί όμως είχα την επιλογή να γυρίζω γρήγορα και θα με περίμενε ένα τεράστιο φιλέτο...εδώ τα πνευμόνια πονούσαν και η μόνη επιλογή ήταν να καβαλήσω για να μην ανασαίνω τόσο έντονα...

Καβαλάω....τα άκρα μου....
Σύρω....

Βενζινάδικο στα 5 χλμ.
Καβαλάω, φτάνω, αφήνω την μηχανή μπροστά και μπαίνω...

Vending machine.
Καφές και σάντουιτς...
Τα χέρια στο καλοριφέρ, ψάχνω για θερμόμετρο...-1,5 γράφει...
"-Cold...." του λέω...
"Icy...." μου λέει...."here is Wurzburg, the hills make it worse....you feel it more over here....αργότερα θα μάθαινα ότι οι λόφοι του Wurzburg και Kassel είναι πολύ όμορφοι, υπάρχουν πολλά κάστρα και το καλοκαίρι είναι χάρμα οφθαλμών....

Καβαλάω....

Ώρα 13.40 το μεσημέρι νομιζω....
Χάνομαι για 1,2,3,4,5 δευτερόλεπτα....δεν ξέρω πόσα ήταν, όμως χάθηκα.
Ένα μαγευτικό και ξεκούραστο συναίσθημα, μακάρι να κρατούσε περισσότερο, χάθηκα μέσα στο κράνος, αποκοιμήθηκα...

Η εξουθένωση από όλο το βράδυ, η παγωνιά και η αγανάκτηση...η Σκύλλα και η Χάρυβδη...χάθηκα στο κράνος για λίγα δευτερόλεπτα.


Συνεχίζεται....