ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

[ckalfas]

Ονειρεύονται συγκρούσεις

Παρασκευή, 28 Ιανουάριος 2011 22:39


Της Άννας Δαμιανίδη
Εγώ νοµίζω ότι αυτοί που είχαν την ιδέα να βάλουν στη Νοµική τους µετανάστες είναι κάποιοι πολύ ακροδεξιοί τύποι, τόσο ακροδεξιοί που φοβάµαι ότι η λέξη βρίσκεται ήδη στα αριστερά τους. Δεν µπορώ να φανταστώ ποιοι άλλοι θα ήθελαν να φέρουν τους Έλληνες συρόµενους µπροστά σε ένα είδος ψυχολογικού ανακριτή που οπωσδήποτε θα ανακαλύψει τον ρατσισµό µέσα στον καθένα µας, έστω και σε µια σταγόνα κρυµµένη στο βάθος της ψυχής. Κι αν τη βρεις εκείνη τη σταγόνα στο βάθος σου τι κάνεις;
Κάτι ονειρεύονται οι άνθρωποι που κάνουν τέτοια. Ονειρεύονται συγκρούσεις. Τίποτε άλλο, µόνο συγκρούσεις. Ονειρεύονται µάχες, βία, αίµα, και πολλά σπασίµατα. Για το όραµα αυτό βρήκαν εύφλεκτο υλικόΟι µετανάστες είναι καλύτεροι από µολότοφ. Αντέχουν, το απέδειξαν φτάνοντας ώς εδώ µέσα από χίλιες δυσκολίες. Δεν πονάνε, έχουν ήδη δοκιµαστεί. Είναι τα τέλεια θύµατα για ηρωικές στιγµές. Είναι απελπισµένοι, έδωσαν ένα σωρό λεφτά στους µεσάζοντες, δεν έχουν να χάσουν ούτε καν τις αλυσίδες τους. Αντίθετα µάλιστα, ήρθαν εδώ αναζητώντας τέτοιες αλυσίδες, σαν αυτές που κάποτε διέθεταν οι προλετάριοι της Ευρώπης. Είπαν σε όσους προσπάθησαν να τους πείσουν να εγκαταλείψουν ειρηνικά το κτίριο, «αν µας βγάλετε φέρτε µαζί και τα φέρετρά µας». Ελευθερία ή θάνατος δηλαδή, κι όλα τα υπόλοιπα που έχουµε µπουκωθεί στα µαθητικά µας χρόνια όλοι µας, και για τα οποία ίσως οι Εξαρχειώτες µε τις µηδενιστικές αφίσες δεν ένιωθαν αρκετά άξιοι. Ορίστε, βρήκαν τους τέλειους πρωταγωνιστές του δράµατος που διακαώς επιθυµούν να ζήσουν. τους µετανάστες.
Κι αν τους έλεγε κάποιος ότι οι µετανάστες δεν ήρθαν εδώ για να πεθάνουν ηρωικά, αλλά για να βγάλουν κανένα φράγκο, να στείλουν λεφτά στην πατρίδα, να αγοράσουν ψυγείο και αυτοκίνητο, τι ξενέρωµα. Αυτό θα τους πλήγωνε αβάσταχτα. Δεν τους νοιάζει να ξηµερώσει όλη η Αθήνα ρατσιστική, αυτοί κοιµούνται µε νοσταλγία για αρχαϊκούς αγώνες, για βία που δεν θα άντεχαν, αλλά διαρκώς τους λείπει. Κι εµείς πιανόµαστε στο σενάριο που στήνουν, δεν βρίσκουµε τρόπο να ξεφύγουµε.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα Νέα