Μία απλή Αθηναϊκή μέρα…

[frits]

Μπορώ επίσης να σας διαβεβαιώσω (δυστυχώς) ότι με την καθημερινή επανάληψη των εικόνων τελικά τις συνηθίζεις και τις αποδέχεσαι ως κάτι φυσιολογικό.

Προφανώς πρόκειτε για αμυντικό του εγκεφάλου για να μην τρελλαθεί...

[ckk]

Αρχική Δημοσίευση από ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ

Πραγματικά "στενάχωρες" καταστάσεις ...

Και τελικά, δεν ξέρεις με ποιόν να τα βάλεις κ ποιόν ν' αναθεματίσεις ...

Με το κράτος που δεν τους μαζεύει, μαντρώνει, αποτοξινώνει, περιθάλπει, θεραπεύει,

ή με τον γονιό που άφησε το παιδί του να φτάσει σ' αυτό το κατάντημα ???




.

Πρώτα οι γονείς Νίκο. Μην 'μας' μαλακώνεις τον ρόλο. Και μετά βέβαια το κράτος, με την έλλειψη των μηχανισμών του ένταξης και απορρόφησης των ανθρώπων του στην κοινωνία. Και αφού 'πέσουν', θεραπείας τους...

Αρχική Δημοσίευση από frits

Μπορώ επίσης να σας διαβεβαιώσω (δυστυχώς) ότι με την καθημερινή επανάληψη των εικόνων τελικά τις συνηθίζεις και τις αποδέχεσαι ως κάτι φυσιολογικό.

Προφανώς πρόκειτε για αμυντικό του εγκεφάλου για να μην τρελλαθεί...

Είναι κακή παγίδα όμως Σταύρο. Φτάνεις να αποδέχεσαι το απαράδεκτο.

[gemara]

Στο δια ταύτα. Δεν μπορείς όμως να τους βοηθήσεις όλους. Και να θες. Δεν είναι δική σου δουλειά, ούτε έχεις την "εξειδίκευση" για να κάνεις κάτι τέτοιο. Σαφώς και είναι θέμα της οικογένειας, αλλά άμα γεννήθηκες από αμόρφωτους γονείς; Θα πας χαμένος; Δεν θα πρέπει ένα κοινωνικό κράτος να σε βοηθήσει με την παιδεία που θα σου δώσει; Και πως θα έχει καλή παιδεία ένα κράτος; Δεν θα χρειάζεται καλή οικονομία; Και πως θα γίνει καλή μια οικονομία; Χωρίς νόμους εφαρμόσιμους, χωρίς αστυνομία, και με ατιμωρησία, υπάρχει περίπτωση να σταθεί τίποτε; Φαύλος κύκλος και ενός κακού μύρια έπονται.

[lepanto]

Δυστυχώς είναι εδώ κ χρόνια μια πικρή αλήθεια αυτή του κέντρου ,αν σε αγγίξει το θέαμα πράγματι σε τρελενει

[frits]

Αρχική Δημοσίευση από ckk

Πρώτα οι γονείς Νίκο. Μην 'μας' μαλακώνεις τον ρόλο. Και μετά βέβαια το κράτος, με την έλλειψη των μηχανισμών του ένταξης και απορρόφησης των ανθρώπων του στην κοινωνία. Και αφού 'πέσουν', θεραπείας τους...



Είναι κακή παγίδα όμως Σταύρο. Φτάνεις να αποδέχεσαι το απαράδεκτο.

Εκεί πάει το δυστυχώς Χρήστο, εμένα πάντως δεν μου κάνει τίποτα εντύπωση πια στο συγκεριμένο θέμα-θέαμα...