Μία απλή Αθηναϊκή μέρα…

[gemara]

Όσοι περάσετε αύριο από το κέντρο και πέσει στα χέρια σας η εφημερίδα ΜΕΤΡΟ που διανέμεται δωρεάν, θα βρείτε ένα άρθρο που περιγράφει μια καθημερινή σκηνή που εξελισσόταν μπροστά μου την ώρα που έπαιρνα την μηχανή μου που ήταν παρκαρισμένη έξω από το κατάστημα φωτογραφικών του φίλου και συμφορουμίτη frits.Δημοσιεύτηκε από φίλο μου δημοσιογράφο.




Για εφημερίδα «ΜΕΤΡΟ».
Σχόλιο για τη στήλη «Οι 300 και ο Λεωνίδας»




...«Δευτέρα μεσημέρι. Μια σκηνή που δεν έκανε εντύπωση σε κανέναν τριγύρω μου, εμένα μου έκανε τέτοια, σε σημείο να κάτσω να την γράψω. Παρκάρω την μηχανή μου για μια δουλειά πλησίον του κέντρου της Ελλάδας, στην Ομόνοια. Επιστρέφοντας να φύγω, εκατό μέτρα πριν βλέπω έναν άνθρωπο με εξαθλιωμένη εμφάνιση, καθισμένο σε πεζοδρόμιο της Πατησίων να σκίζει την πολυτρυπημένη φλέβα του χεριού του με σύριγγα και να τρέχουν αίματα προσπαθώντας να βρει "κατάλληλο σημείο" και έναν άλλον δίπλα του να τον υποβαστάζει. Θα πέρασαν και διακόσιοι άνθρωποι δίπλα του μέχρι να τα "καταφέρει". Ξεκλειδώνοντας την μπαγκαζιέρα της μηχανής μου για να αφήσω την τσάντα μου μέσα, το κράνος δεν το αφήνω ποτέ από την τελευταία φορά που μου το έκλεψαν από εκεί, δεξιά στο μέσον της Στουρνάρη άνθρωπος που παραπάταγε σωριάζεται στην μέση του δρόμου. Υπομονετικά το επερχόμενο βανάκι σταματημένο τον περίμενε να σηκωθεί. Σηκώνεται και μπρουμουτίζει στο πρώτο παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Μέχρι να φύγω είχε «αράξει» εκεί. Κοιτώντας αριστερά μου βλέπω νέα κοπέλα - "κόκκαλο" από τη μαστούρα – με ωραίο αλλά «στεγνό» πρόσωπο πλέον να πηγαίνει από κολώνα σε κολώνα προσπαθώντας να ανηφορίσει τη Στουρνάρη. Ίδρωσα όταν την είδα να διασχίζει το δρόμο και έστριβε λεωφορείο κατά πάνω της. «Έμπειρος» ο οδηγός του όμως, πρέπει να του είχε ξανατύχει, δεν την έθεσε σε κανέναν κίνδυνο. Μπροστά ακριβώς από τη ρόδα της μηχανής μου, είναι δυο τελείως καχεκτικοί άνθρωποι με πεταχτές μύτες από το κοκκαλιασμένο πρόσωπό τους, μισοζαλισμένοι και σκυμμένοι κατάχαμα στις πλάκες του πεζοδρομίου. Από περιέργεια σκύβω και γω για να καταλάβω τι έχασαν μήπως και το δω. Ο τρίτος που ήταν από πάνω τους κρατούσε «προσεκτικά» στη χούφτα του σε μια χαρτοπετσέτα πολλά χαπάκια καφέ χρώματος για να μην το πέσει πάλι κάποιο στο έδαφος…».


Μία «απλή» Αθηναϊκή μέρα της Ελλάδας του 2012. Συγχαρητήρια κύριοι «αρμόδιοι».


Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης